فاطمه خالصی

من حسنم شمع مزار مادر                         من حسنم وارث درد حیدر

غصه ی کوچه هستی ام را ربود               کسی چو من کنار مادر نبود

من حسنم شاهد ضرب سیلی                  من حسنم کشته ی روی نیلی

چه ضربتی که قلب حیدر شکست          تیر شد وبه پیکر من نشست

اشک به چشم طفل من میچکید             ای خدا خون ز کفن میچکد

چهره ی عباس شد افوخته                  چون تن وتابوت بهم دوخته                     (گلچین  احمدی/ج 3)